مناجات شب قدری با خداوند کریم
روزه هایم اگرچه معیــوب است رمضان است و حال من خوب است رمضـــان است و من زلالــم باز صـــاحب روزی حـــلالـــم بـــاز می زند مــوج بی کــران در من پــهــنــه در پهـنه آسمــان در من چـشم هــایم نــدیــدنــــی را دیــد رمضان است و من پر از خورشید الفــتـــی پــاک با ســحــــر دارم تشنه ی لحــظــه هــای افطــارم رمضان است و گفتنم هوس است راز از تو شنفــتـنم هــــوس است از تــو ای با من آشــــنــا! از تـو از تو ای مهــربــان خـــدا! از تو ای خــدایــــی که جــــود آوردی از عــــــدم در وجــــــود آوردی ای خــدایی که هستــــی ام دادی حــرمت حق پــرستـــی ام دادی ای سئــوال مرا همیشه جــــواب ای سبب! ای مسبب! ای اسباب! در نگــاهــم گــنــــاه می جــوشد تو نپــوشــی کــســی نمی پـوشد با من ای مهــربان، مــــدارا کن گــره از کــــار بـستــه ام وا کن رمضان است و زنــده ام، هستم گــفــتــگــو با تو دارم و مستــم مستم از شربت و شــرابی نــاب صمغ خورشید و شیــرۀ مهتـاب از شــــرابــی که قسمت مـن بود مثل من بود،صاف و روشن بود از شــــرابــــی شــبــیــــه آزادی لطف کردی خودت فــرســتـادی از شــرابــی که درد مـی افــزود نه زمــیــنــی، نه آســمــانی بـود رمضان است و ماه نیمه ی بــدر شب تقــسیم زنــدگــی، شب قــدر شب قـــدر است و من همان تنها دورم از هی هی و هــیــاهــوها نیــست قــــرآن بــرابــرم امـشب دست مولاست بر ســــرم امشب ای خــــدای بــزرگ بنده نــــواز خالق خــلــســه های راز و نیـاز اولین اشــتــیـاق شــــوق انگــیــز آخــرین شـــوق اشــتــیــاق آمیـز می چکــد شــــور تو در آوایــــم می زنـی مــوج در دعــاهــــایــم هایِ تو هــویِ من مرا دریــــاب خسته ام، خسته، ای خـدا دریاب شب قدر است و می کنی تقسیــم برســــان ســهــــم دوستان یتیــم سهم من چیست؟ بندگــی کــردن پــاک و پاکیزه زنــدگــــی کردن بار من ای یگــــانه سنگین است سبُکم کن که سهمِــ من این است شب احــیــــا تو با مــنــــی آری من بخوابم اگــــر، تو بــیــداری لطف داری به دست کــوتــاهــم مـی دهی آنچه را که می خواهم ای خدا ای خدای پنــهان، فــاش هم در اینجا تو را ببــیــنـم کاش تا بمــیــــرم زلال و دل بــیـــدار مرگ من را بـدست من بسپــــار بسپــــارش به من به آگــــاهـــی تا بمیرم چنان که می خــــواهـی بعد یک عمر خون دل خــوردن مطلــع کــن مــرا شـب مــــردن ای خــدا ای خــدای نــومــیــدان زنــده ی تا هـمیــشه جــاویــدان ای ســزاوار گــریــه و خــنـــده مــهــربــان هــمــاره بــخــشـنده پاکــبــازم اگــر چـه گــمــراهــم از تو غیر از تو را نمی خواهم بار تــشــویـش از دلــــم بــردار وَ قِــنــا ربّــنــا عــــذاب الــنّــار شب قدر است و من چنین بی تاب اِفــتَــتِــح یا مــفــتّــح الابواب... |